ارتباط عوامل توانمندسازی منابع انسانی و انگیزۀ انجام وظایف کاری در سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران (وزارت ورزش و جوانان)

هدف از این پژوهش بررسی ارتباط عوامل توانمندسازی منابع انسانی (احساس معنی­دار بودن، احساس شایستگی، احساس خودتعیینی، احساس تأثیر و احساس اعتماد) و انگیزۀ انجام وظایف کاری در سازمان تربیت بدنی (وزارت ورزش و جوانان) است. بر این اساس، جامعۀ آماری این پژوهش کلیۀ کارشناسان ستادی سازمان تربیت بدنی (وزارت ورزش و جوانان) کشور بود که با توجه به تعداد کم آن‌ها، همه به­عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند و در نتیجه 152 نفر در پژوهش شرکت کردند. روش تحقیق استفاده­شده در این پژوهش توصیفی - پیمایشی بود و برای جمع­آوری اطلاعات لازم در خصوص عوامل توانمندسازی از پرسشنامۀ سنجش توانمندسازی اسپریتزر و به ­منظور سنجش انگیزۀ انجام وظایف کاری آزمودنی‌ها از پرسشنامۀ محقق ­ساخته استفاده شد. همچنین، به ­منظور بررسی ارتباط عوامل توانمندسازی و انگیزۀ انجام وظایف کاری از آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج پژوهش نشان می­دهد بین پنج عامل کلیدی توانمندسازی که شامل: احساس معنی­دار بودن، احساس شایستگی، احساس خودتعیینی، احساس تأثیر و احساس اعتماد است و انگیزۀ انجام وظایف کاری همبستگی مثبت و معنی ­داری وجود دارد (به­ترتیب 51/0=r، 33/0=r، 43/0=r، 52/0=r، 47/0=r) که این رابطه در سطح 01/0=α معنی­دار بوده است؛ بدین معنی که هر چه کارشناسان از نظر عوامل توانمندسازی نمرات بهتری داشته باشند، انگیزۀ آنان برای انجام وظایف کاری بیشتر است. همچنین نتایج پژوهش نشان می­دهد بیشترین نمرۀ کارشناسان زن و مرد مربوط به احساس شایستگی است. سایر عوامل توانمندسازی شامل احساس معنی­داری، اعتماد و احساس تأثیر به ترتیب در رتبه‌های بعدی قرار دارد و احساس خودتعیینی با میانگین 39/12 و 97/11 به­ترتیب برای کارشناسان مرد و زن در پایین­ترین سطح قرار دارد.